De geemancipeerde toeschouwer
|
|
|
||||||||||||||||||
 
|
|||||||||||||||||||
In 'De geëmancipeerde toeschouwer' verzet de Franse filosoof Jacques Rancière zich tegen de gedachte dat het hedendaagse publiek van kunst en cultuur passief het getoonde aanschouwt. Dit denkbeeld heeft geleid tot vele pogingen van kunstenaars en theatermakers om het publiek bij het kunstwerk of de voorstelling te betrekken. De toeschouwer zou zich op die manier 'emanciperen' tot een actief lid van de culturele gemeenschap. Rancière analyseert deze these op geniale wijze en komt tot een radicaal andere visie op de geëmancipeerde toeschouwer en kunst als politiek instrument.